[Story] Titelloos 8D

De Stad zonder Zon. Nu snapte hij waarom de stad zo genoemd werd. Voor hem was niks meer dan duisternis gevuld met de stank van de dood. Een zachte klik kwam van zijn bril af. De jongen had zijn bril op een extra beveiliging gezet zodat hij tijdens de daling hem niet zou verliezen. Dat ding koste behoorlijk wat centjes, ook al werd alles toch wel vergoed. Plat op de grond zette hij zijn bril op. In het pikzwarte niks begonnen zich contouren te vormen en langzaam werd er vorm geschept uit niks. Soepeltjes gleden zijn vingers over een paar knoppen. De vormen werden verscherpt en donker werd bruin. Alles werd helder en voor hem strekte zich een enorme stad uit. De Stad zonder Zon werd voor de eerste keer in jaren gezien in het licht.

De jongen stond op. Kort ving hij een glimp op van de gouden wijzers van zijn horloge. 11:00, hij had nog een uur om rond te neuzen om daarna hier weer terug te komen. Hij wilde net aan zijn afdaling beginnen toen hij gekraak hoorde bij zijn oor.
'Gabryel? Hoor je me?' De opgewekte stem die door zijn oortje dreunde kwam van Tan. Een kinderlijke imbeciel die afdelingshoofd speelde. Gabryel liet Tan rustig wachten op zijn antwoord. Hij had geen tijd voor een babbeltje met Tan. Soepeltjes haalde hij een skateboard vol met krassen van zijn rug. Het was nauwelijks een skateboard te noemen, alleen de plank was nog over, de wielen en bouten waren al jaren geleden verdwenen. Al kwam het ding uit de pre-historie Gabryel kon het niet weggooien. Hij had wel meer van dat soort troep, dingen die vervangen konden worden door iets veel beters maar toch bleef hij die spullen gebruiken.
'Gab?! Ik weet dat je me hoort!' Zuchtend rolde de jongen met zijn ogen. Niet te geloven dat zo'n man zijn leider moest zijn. Hij had echt medelijden met de Raad. Er kwam geen zinnig woord uit die man. Gabryel gooide zijn plank op de grond en sprong erop. De helling was stijl genoeg om er vanaf te glijden zonder al te veel problemen.
'Gabryel hier. Een paar dingen: Gebruik nooit meer zo'n afkorting. Ik ben bezig dus bespaar me je gelul, en natuurlijk hoor ik je dit ding heeft niks voor niks zoveel gekost.' De oortjes die waren ingekocht door Tan waren meer mini stickers. Twee kleine stippen in de kleur van je huid, een bij je oor een bij je mond. Zelfs als je aan de andere kant van de wereld stond zou je elkaar moeten kunnen verstaan. Een nuttige investering maar wel door hem aangekaart.
'Gut gut, heb je in het zand gehapt Gabry?' Een zware grom van ongenoegen kwam uit zijn keel. Vanwege Tan maar ook omdat de grond bobbeliger was dan gedacht. Hij sprong van de plank af en rende het laatste stukje naar beneden, een harde krak en de plank brak in stukken tegen de muur van zand. Nou daar had hij ook niks meer aan. 'Goed ter zaken, er blijkt daar ergens een kind te zijn. Volgens de informatie is ze door een van de oude torens gezakt.' Gabryel tuurde langs de hoge gebouwen van de Stad. Alles hier was in elkaar gezet van klei, steen en zand. Na de derde Val waren mensen uit wanhoop de buitenwereld ontvlucht, in de hoop ondergronds veilig te zijn. Natuurlijk een grote droomwereld die uit elkaar spatte als een ballon maar hij gaf toe dat de Stad een knap staaltje mensenwerk was. Sommige daken waren speciaal ingericht om spullen en voedsel naar de Stad te krijgen, dat gebeurde voordat de Stad hun eigen behoeften kon vullen. Het kind moest door zo'n dak gevallen zijn. Nu waren al die daken ingestort en alle ingangen vernietigd. Zijn ingang was een uitgegraven konijnenhol geweest dat toevallig in verbinding stond met een van de lucht schachten van de Stad.
'Oké, ik zal het onthouden,' sprak Gabryel luchtig voordat hij de twee stippen in zijn broekzak plakten. Zo daar had hij geen last meer van.